Historia Karkonoskich Schronisk: Lucni bouda

Dziś z tekstem z wiki okraszonym naszymi pocztówkami zawitamy za połudiową granicę.

Pierwszym obiektem jaki powstał w miejscu obecnego schroniska przy starym "solnym szlaku" łączącym stronę czeską z Jelenią Górą była buda pasterska postawiona na początku XVII wieku. W okresie zakładania gospodarstw pasterskich, a szczególnie wojny trzydziestoletniej uciekająca wysoko w góry przed wojskami, rabunkami i chorobami miejscowa ludność oraz uchodźcy protestanccy założyli tu małą osadę składającą się z kilku chat.

W późniejszym okresie stare budy pasterskie przyjęły funkcje prymitywnego schroniska dla turystów. Pod koniec XIX wieku powstały pierwsze budynki schroniska. 2 października 1938 r. schronisko spaliły wycofujące się wojska czechosłowackie.

W czasie II wojny światowej obiekt odbudowano na potrzeby Wermachtu. Stacjonował w nim oddział komandosów niemieckich, który na Śnieżce i jej zboczach odbywał ćwiczenia przed atakiem na Norwegię. Niemcy szkolili żołnierzy, ponieważ klimat tu panujący i średnia roczna temperatura stwarzają warunki podobne do strefy koła podbiegunowego. W latach 1943-1944 na południowym stoku Śnieżki ustawiono działa artylerii przeciwlotniczej i urządzenia do łączności, gdyż od tej strony spodziewano się nalotów alianckich.

Dziś Schronisko stanowi zespół kilku dużych obiektów murowanych, w którym mieści się luksusowy hotel górski. Jest to największe i jedno z najstarszych schronisk w Karkonoszach. Obecnie mało przytulne schronisko górskie. W budynku swoją placówkę ma także Horská služba.